Alle seinen op groen

Blog 20

7 mei 2022

Het heeft lange tijd geduurd maar het ziet er naar uit dat we echt scheep mogen gaan! Zondag 8 mei vertrekken we met de HAL Rotterdam; inmiddels is de route 3x gewijzigd. plaats van afvaart is Amsterdam. Tussen 17.00 en 18.00 uur varen we door het Noordzee kanaal om vervolgens te schutten in Ijmuiden. Woon je in de buurt? Dan is uitzwaaien natuurlijk een leuk gezicht….”ons” drijvende hotel in de sluis. We nemen bellenblaas mee, misschien zijn we dan te spotten.

Helaas niet naar st Petersburg. De stad waar de reis om bedoeld was, werd als eerste afgelast. Tallinn , Riga, Helsinki, alles afgelast. Een Baltic cruise die niet naar de Baltic gaat! Parels van de Oostzee heette ie daarna en Jewels of Scandinavia tegenwoordig. Volkomen begrijpelijk!

Hierdoor valt ook de geplande ontmoeting met oudste dochter in Helsinki in het water. Reuze jammer. Helsinki wordt overspoeld door vluchtelingen. Daar wil je als toerist niet tussen lopen. Het doet allemaal wat decadent aan als ik het zo opschrijf, maar het is wel realiteit. Als we het voor het kiezen hadden waren we niet gegaan naar die omgeving, maar ja, geboekt is geboekt ( pre COVID…). En geen reden tot annuleren.  We gaan nu naar plekken die we al uitgebreid eerder hebben verkend maar dan vanaf land. Bekend terrein dus. Oslo (nu weer wel) Kristiansand, Kopenhagen , 2 dagen ( jippie!) Stockholm, Warnemunde , Kiel, Visby …

Wel een reden tot annuleren zou zijn wat Frank vorige week overkwam en waarvan we vanmorgen hoorden dat het nog steeds oké is. Gelukkig hoeven we niet te vliegen…

Dat zit zo: We waren op onze vaste stek in Luxemburg. 2 x 5 dagen en even werken tussendoor. De rit erheen en weer terug is voor  Frank een enorme beproeving. Zelf rijden gaat weer af en toe een beetje, vooral op de E25 waar echt geen kip rijdt. Als hij als passagier naast mij zit is dat bij voorkeur met een slaapmasker op, zonder prikkels en dus vaak in slaap of iets wat daarop lijkt. Zo zijn de 365 km wel te overbruggen. Maar doodmoe aankomen hoort er ook bij. Het verblijf daar biedt gelukkig compensatie voor de reis. Wandelen door de bossen, rust en de stilte daar zijn weldadig voor Franks brein.

Zondag maakte hij melding van dingetjes in zijn zichtveld. Op zich niet erg verontrustend (stress symptoom) ware het niet dat hij in het donker ook lichtflitsen zag (wat hij pas een paar dagen later vermeldde…..) Alle alarmbellen gingen bij mij af, huisarts gebeld en in vliegende vaart weer terug naar NL. Oogarts bezocht in het ziekenhuis in onze woonplaats. Bingo. Scheurtje in het netvlies wat ter plekke werd gelaserd. Door het oog van de naald, zogezegd….. een week later controle, evt weer laseren. Dat bleek niet nodig. En de vooruitzichten zijn ok.  Pffff, ook weer ten goede gekeerd. Wel heftig zo.

Goed nieuws is er ook. De laatste controle in het AVL gaf weer een daling in het PSA aan. Nierfunctie prima, wel calcium erbij voorgeschreven. De alerte arts gaf een brief mee voor onze reis, je mag niet zomaar met “drugs” de grens over! Met brief en medicatie keerden we na een paar uur AVL weer naar huis.

We hadden ook weer een afspraak bij de psychiater. Omdat de antidepressiva minder effect hadden dan verwacht vroeg ze een bloedspiegel onderzoek aan. Die bleek veel te laag. Frank breekt de medicatie sneller af dan de gemiddelde mens en dus mocht de dosering verhoogd. Daarvan merkt hij nu wel wat effect.

Nog meer goed nieuws is dat Frank na lang wikken en wegen een versnelde keuring voor de IVA (= inkomensvoorziening volledig arbeidsongeschikten, onderdeel van WIA) heeft aangevraagd. Na een week kwam de toekenning van het UWV al door de brievenbus! Onverwacht snel en een hele geruststelling. Geen verplichting meer om te proberen terug te keren in het werk. De bedrijfsarts laat niets meer van zich horen. Het papierwerk kan weer even in de kast.

En toch…..het is een hard gelag als je zo je werkende leven beëindigen moet. Dat stel je je graag anders voor: gezond en met eigen keuze. Met veel plannen voor de tijd die daarna komt. Samen leuke dingen doen….? Nu plukken we de dag. Veel wat we gewend waren kan niet meer. Op pad gaan, nieuwe plekken ontdekken, rondtrekken met de caravan. Bezoek ontvangen is al een beproeving. Te veel prikkels , te vermoeiend….. ’s Morgens lijkt hij heel wat, maar rond het middaguur is zijn energie op en na de lunch gaat hij elke dag zijn bed in om twee uur te slapen. Om daarna met moeite weer een beetje op gang te komen. Wat puzzelen en (passief)  tv kijken vult de meeste avonden tot hooguit tien uur. Boogschieten samen met de nog thuiswonendenzoon vormt de enige actievere afleiding. 

Afleiding voor mij gaf onze grote vriezer….piep piep piep…..zomaar ineens terwijl de deur dicht was…..het ding is nog een peuter, 2 jaar oud. We hadden onze vorige ( kist die inmiddels 30 jaar oud was) weggegeven omdat ie toch wel erg veel stroom vrat en elk jaar ontdooid moest worden. Boekje erbij, zelftest uitgevoerd, geaaid, lief toe gesproken, supervriezen knopje ingedrukt en hij bleef weer een paar dagen stil. Maar helaas, het gepiep kwam om de twee dagen terug. Dokter gebeld, die had pas na een week tijd, midden in onze geplande Luxemburg dagen…..Thuisblijvende zoon geïnstrueerd om elke 2 dagen een hartmassage toe te passen.

De vrieskasten-dokter mocht komen nadat wij weer uit Luxemburg waren teruggekeerd. Dekentjes en metertjes erbij. De dokter vleide zich op onze koude schuurvloer. De peuter moest behandeld, maar wel eerst opgewarmd…. Eh, maar hij zit vol; waar laten we dat allemaal? Via de buren app kwam hulp. Vrieskastje van een lieve achterbuurman werd in onze schuur gezet, manden van andere buren die nog een vriezer in de kelder hadden werden ook gevuld. We hebben dagen achtereen luxe gegeten van het Veluws hert en wild zwijn dat op een andere manier gered moest worden dan de meeste mensen denken, nl van de vuilnisbak. Kilo’s ontdooide bramen uit eigen tuin transformeerden ‘s avonds na het werk tot jam. De druiven belanden in taartjes en smoothies. Een paar dagen hard werken en organiseren. Vuilnisbak gevuld met niet meer te redden etenswaren. Verzekering gemaild. Een gespecialiseerde dokter kwam opnieuw naar onze peuter kijken, dekentjes en metertjes erbij. Dat wordt een nieuwe mevrouw….de bevalling ging niet zonder slag of stoot, maar uiteindelijk staat er weer een nieuwe. Weer werk aan de winkel! Voor elke lade had ik stickers gemaakt met een inhoudscatagorie. Dat moest dus opnieuw. Reuze praktisch want we hoeven nu nooit meer te zoeken naar het een of ander ( alhoewel mannen over het algemeen (zelfs mèt de stickers!) slecht kunnen zoeken…🤫) enfin, gisteravond kon de nieuwbakken huisgenoot aan. Vandaag de voorraad die nog intact is maar weer verhuizen. Pffffff….

En ondertussen vierden we met de in NL wonende kinderen, lieve post uit Finland en kaartjes van attente familie en vrienden ook nog Franks verjaardag, 61 jaar! dank, dank dank! Vorig jaar al dankbaar dat 60 gehaald werd, nu zijn we alweer een jaar verder. Frank en ik hadden dat in 2008 toch ècht niet gedacht!

Aanpassen, accepteren, lijkt makkelijker dan dat het in werkelijkheid blijkt te zijn. Relativeren, bekijken wat er wel kan is kunst op zich…….kort bezoekje van buren, een boodschap doen, even naar de bieb en dus elke middag slapen. Het is fijn om af en toe een kaartje te ontvangen van deze of gene, dat doet goed. Telefoongesprekken zijn heel belastend zo merken we. Het is lief bedoeld maar komt zelden goed uit in de energiebalans van alle dag. 

Doorzetten, moed houden, hoe doe je dat in de praktijk? Wat is goed voor jou? Wat is goed voor je omgeving en is dat nog belangrijk dan? Hoeveel moet je inleveren , hoeveel wil je inleveren, hoeveel kun je inleveren? Op welke manier kan je brein herstellen van een burn-out? De praktijk van alledag, en zelfs van uur tot uur, laat zien wat haalbaar is….en dus laten we ons maar varen, en zo komen we slapend van de ene naar de andere plek. Nog 1 nachtje en dan gaan we…

Wat een luxe!

Petra@Frank

Abiraterone Alpelisib antidepressiva Bewegen burn-out depressie bij kanker emoties bij kanker Emotionele balans bij kanker energie verlies bij kanker Enzalutamide ervaringen Abiraterone Ervaringen Enzalutamide ervaringen met prostaatkanker ervaringen uitgezaaide prostaatkanker gezond eten HAL reis Scandinavie medicatie prostaatkanker mentale problemen Oncotheek AVL PICK3CA mutatie Prednisolon Sertraline Slapen sneeuw wordpress email Zytiga