Kerstmis. Ik zag er wel tegenop, tegen de drukte die de Kerstdagen geven. Petra gaf wat voorstellen om deze dagen in te vullen zodat ik zelf kon kiezen. Ze maakte met mij een overzicht van de activiteiten in de weken vooraf. Dat gaf wat rust, al bleef ik zenuwachtig. Een uitnodiging van familie in Leidschendam sloegen we af, te veel prikkels, te veel mensen, te ver reizen en dus te vermoeiend voor mij. Kerst vierden we dus in kleine kring, met onze kinderen. 1e Kerstdag gaan we aan de gourmet met z’n vijven. De 2e kerstdag zijn we compleet, met z’n zevenen. Onze oudste zoon bereidde een mooi stuk vlees voor ons en zijn vriendin zorgde voor glutenvrije Tiramisu als dessert. Ik had mijn taak voor de Pommes Parisienne en de rest deed Petra. Doordat we thuis bleven kon ik tussendoor even slapen. Het was gezellig zo.
Bontjas Gustav groeit als kool en is lekker speels. Maar een speelse kat en een kerstboom vol ballen is wel een uitdagende combinatie! Gelukkig heeft Petra daar wat op gevonden: Een grote krabpaal om in te klimmen en plastic ballen voor in de boom. En die kunnen wel tegen een stootje. Dat bleek ook wel nodig: op het eind was de boom halfleeg! De krabpaal is een succes: Gustav kijkt elke avond toe vanaf het bovenste plateau hoe wij zitten te eten. Hij gedraagt zich dan voorbeeldig. Maar soms niet…. In de kamer is inmiddels geen plek meer veilig voor Gustav. Hij plukt de blaadjes van de planten. Ook op het aanrecht springt hij nu met speels gemak. Niks meer laten liggen dus. Als hij maar even de kans krijgt piept hij de gang in en de trap op. Zijn wereld wordt steeds groter.
Petra bereidde hem voor op een halsbandje met belletje, maar daar werd hij helemaal stapelgek van. Katten kunnen 4x beter horen dan mensen. De bedoeling was dat vogels hem dan zouden horen aankomen. Maar uit een internet onderzoek door Petra bleek dat katten kunnen sluipen zonder dat je het belletje hoort en de vogels gealarmeerd worden door elkaar en niet door zo’n belletje. Enorme zinloze auditieve katten kwelling die gehoorbeschadiging oplevert bij de kat. Gustav is gechipt, het komt wel goed. Als de jonge vogels uitvliegen houden we hem binnen.
Begin januari ben ik een week in Oostenrijk te gast bij studievriend Hans en zijn vrouw. Ik ben van tevoren stiknerveus. Petra helpt gelukkig met het uitzoeken van de reis en het maken van een paklijst.
Ik vond het maar spannend, in mijn eentje zo’n lange treinreis met (slechts!) twee overstappen. Petra en jongste zoon brengen mij naar het station van Amersfoort. Ze kunnen daar nog helpen met de zware koffer en een tas met mijn langlaufski’s. Die ski-tas is een lang, lomp ding. Om maar zeker te zijn dat ik de aansluiting op de nachttrein in Utrecht niet mis, ben ik een uur eerder dan eigenlijk nodig. Dat geeft in Utrecht ruim de tijd voor een kop warme chocolademelk. En om naar het perron te gaan en daar de juiste plek te vinden. Uiteindelijk loopt alles op rolletjes en kan ik me overgeven aan een nacht slapen terwijl de trein door Duitsland schommelt. Vlakbij München word ik wakker en krijg ik mijn ontbijt aangereikt. Een paar uur later zie ik de eerste bergen verschijnen.
Het verblijf in Zell am See biedt rust, een mooi landschap, helaas zonder sneeuw in het dal. Elke dag wandel ik een rondje met hond Snuf, terwijl de anderen aan het skiën zijn. Zelf heb ik dat nooit eerder gedaan en ik laat het ook nu aan me voorbijgaan. Het laatste waar ik op zit te wachten is een gebroken been. Bij Kaprun ligt een loipe voor langlaufen; een wit lint slingert er door groene weilanden. Poging 1 leidt al in de eerste meters tot valpartijen en ik houd het snel voor gezien. Toch moeilijker dan gedacht. Later in de week doen we poging 2 en dan gaat het stukken beter, dankzij de aanwijzingen van Hans. Ook wandelen we een paar keer een stuk de berg op, tot voorbij de sneeuwgrens. Dan belanden we in een echt winters plaatje. Met veel lezen en overdag rusten glijdt de week verder voorbij. Het was fijn om de wintersport-sfeer zo te kunnen beleven! Dank voor de goede zorgen! De terugreis verloopt ook probleemloos en ik kan terugkijken op een fijne vakantie.
Controle AVL. Op 17 januari melden wij ons weer in het AVL voor de driemaandelijkse controle. Ik voel me goed, maar het is altijd afwachten wat mijn PSA doet. Die is wat gestegen, maar bepaald niet alarmerend. Overige bloedwaarden zijn keurig stabiel gebleven. Goed nieuws dus. Dat geeft de ruimte om concrete plannen te maken voor bijvoorbeeld de zomervakantie. We weten nu dat eventuele andere behandelingen (chemo met Docetaxel) voor die tijd niet aan de orde zijn.
Verder staat het verbouwen van onze keuken op stapel. Dat kan nu gewoon doorgang vinden en is gepland in mei. Petra heeft er veel tijd in gestoken; deels een andere indeling bedacht, veel winkels bezocht en aanbod vergeleken. Proefstalen mee naar huis genomen, tegels uitgezocht, ook eerst op proef mee naar huis en later besteld en opgehaald. Alles met de inmiddels uitgekozen keukenboer besproken en gecontroleerd. Ik kan haar niet helpen; ik heb onvoldoende concentratie en energie om te focussen. Daardoor heb ik geen overzicht en verdwaal dan in details. (Dit is trouwens niet alleen bij de keuken zo, het speelt overal een rol.) Ik ben 1 keer mee geweest en was na afloop gesloopt.
Dat de keuken hard aan vervanging toe is blijkt als we in december lekkage hebben in het gootsteenkastje. Het kastje valt zowat uit elkaar. De lekkage in de kokend waterkraan blijkt niet te verhelpen en dus moest de kokendwaterboiler er ook uit. Na drie uur klussen zonder dat het verholpen was, stelde Petra voor er enkel een koudwater kraan in te monteren. En zo resteert alleen koud water uit een klein wastafelkraantje wat de loodgieter nog in zijn bus had liggen. Heet water komt uit een waterkoker op het aanrecht. Even door Petra heel snel gekocht bij de winkel met de L…..Probleem opgelost.
Bij het inmeten van de nieuwe keuken blijkt de ruimte kritisch te zijn voor wat we hadden en weer willen. Het past nu allemaal maar nèt en een correcte afwerking (waarmee de deurtjes zonder beschadigingen open kunnen) vraagt gewoon iets meer ruimte volgens de normen van de keukenboer. We leveren dus iets aan kastruimte in. Wat weer opgelost wordt door Petra met het bestellen van een plintlade. Het wordt vast mooi!
In februari ben ik 2 jaar ziek thuis. Gebruikelijk is dat het arbeidscontract dan wordt ontbonden. Daar heb ik wel vrede mee. Afgekeurd ben ik vorig jaar al. Terugkeren in het werk zit er gewoon niet meer in. Wel vind ik het jammer om afscheid te moeten nemen van mijn collega’s. Gesprekken over de voorwaarden van mijn ontslag zijn nu gaande. Dat roept ook spanning op of alles wel goed wordt geregeld. Gelukkig krijg ik juridische bijstand van mijn vakbond CNV, Petra helpt mij met het doorlezen en vragen bedenken en dat geeft een gerust gevoel dat er niks over het hoofd wordt gezien.
Zo gaan we het voorjaar tegemoet; sneeuwklokjes en krokussen laten zien dat de lente komt.
Frank
Framtid 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.