Op een kerstkaart die we van lieve buren ontvingen schreven zij een bijbeltekst: “We hebben hier geen blijvende stad, maar zoeken naar de toekomende”.
Dat “toekomende” herinnerde mij aan iets wat we al een jaar geleden hadden opgeschreven.
Framtid, het Zweedse woord voor Toekomst
Toekomende tijd
Tijd die je tegemoet komt? Advent en het Franse l’Avenir stammen af van het Latijn:
ad venire, (naar) toe komen.
Ik besef dat ik leef in reservetijd, extra tijd.
Tijd die me toekomt? Tijd, die ik heb verdiend? Waarmee dan?
Het voelt meer als tijd, die me toevált.
Toeval? Nee, daar geloof ik niet in.
Hoe mooi ik dat vooruitzicht van “toekomende stad” ook vind, het zoeken van een andere plek in de huidige stad neemt me veel meer in beslag.
Medisch gaat het best goed: PSA is ongeveer stabiel en bijwerkingen niet ernstig. Eigenlijk alleen vermoeidheid. In het AVL was de arts tevreden: zij achtte een controle pas weer over drie maanden nodig. Fijn! Na meer dan 12 x per jaar dit jaar naar Amsterdam mag het wel wat minder!
Een maand geleden schreef ik in blog 17 ook over mentale problemen. Daarin is gelukkig wat verbetering te melden. Dat ging niet zonder slag of stoot.
De psycholoog vond in mijn aanhoudende sombere stemming aanleiding om van depressie te spreken en stelde voor om dit met een psychiater te bespreken. Deze zou dan kunnen onderzoeken hoe depressief ik was en welke medicatie misschien verlichting zou kunnen brengen. Toen dit voorstel om medicatie te overwegen (antidepressiva) voor het eerst werd gedaan, gingen mijn hakken diep het zand in. Het voelde alsof ik drie stappen achteruit zou gaan zetten: wéér extra pillen, wéér extra bijwerkingen, En ik heb toch al genoeg aan mijn hoofd! Alles in mij verzette zich daartegen. Mijn omgeving -leidinggevende, psycholoog en vooral Petra- moest veel moeite doen mij te overtuigen. Mijn verzet was zo hevig dat ik de afspraak zelfs wilde afzeggen! Petra praatte de blaren op haar tong om juist wel te gaan. Want iedereen wil mij helpen, ik moet dat alleen wel toelaten. Dat is uiteraard ook gelijk het argument dat er vóór pleit: want stel nou eens dat het helpt? Dan wordt herstellen juist makkelijker. En wat heb ik eigenlijk te verliezen? Petra overtuigde mij om er meer over te gaan lezen en niet zo stronteigenwijs te zijn. Zoals het nu ging, verbeterende er helemaal niets. Ik moest toegeven, dat het me niet lukte op eigen kracht uit het dal te komen. Toch maar proberen is dan de keuze van het verstand, ook al stribbelde mijn gevoel nog tegen. De psychiater vroeg mij het hemd van het lijf en Petra kon de lege stukken aan- en invullen
Ik gebruik Sertraline nu een maand. Bijwerkingen lijken mee te vallen. De eerste nachten voelde ik me wat dizzy. Ter controle op een mogelijke ritmestoornis is een hartfilmpje gemaakt en dat zag er goed uit. Wat ik wel erg vervelend vind is dat ik geen auto mag rijden.
De eerste weken voelde ik me eerder slechter dan beter. Ik merk dat dan zelf gewoon niet. Petra signaleert het wel en zet mij aan tot actie. De psychiater was direct bereikbaar per mail en ik kreeg per kerende post antwoord. De dosis kon worden verhoogd en sindsdien is er wel verbetering merkbaar. Ik voel ik me wat “lichter”, laconieker en ik lach af en toe weer. Ik probeer af en toe in de middag niet te gaan slapen. Het voelt wel als verdoen van mijn tijd, maar het lukt gewoon niet om het over te slaan. Ik ben dan in de middag en avond niks waard. De kanker medicatie maakt echt heel moe.
Gesprekken met bezoek of activiteiten die anders zijn dan de dagelijkse leiden makkelijk tot overprikkeling. Zelfs na mijn middagslaap zit ik dan groggy voor me uit te staren.
Het maakt dat me enorm veel moeite kost om dingen op een rijtje te krijgen. Ik vergeet veel en dat irriteert me. Ik wil te veel en leg de lat nog steeds te hoog. Eerst nog even dit doen en ook nog even dat…..
Met de kerstdagen komt oudste naar Nederland, heel gezellig en fijn, maar ook wel weer een “verstoring “ van mijn dagritme. Ondertussen heb ik een booster afspraak kunnen maken, die is pas in januari. Het lukt Petra om dat zelfs nog voor kerst voor elkaar te krijgen. In Amsterdam nota bene! (Later blijkt dat volgens de krant aan het online GGD programma te liggen, dat stuurt je Amersfoort uit!!!) Telefonisch lukt het me niet om tegelijk met haar daar geprikt te worden, maar ik ga toch mee. Kom door de controles tot aan de prikstoel maar daar steekt een opperhoofd een stokje voor de actie en lukt het dus toch niet. Leuk geprobeerd. Eenmaal thuis klim ik weer in de ggd telefoon. En tot onze stomme verbazing kan ik direct al terecht en wordt gevraagd op welke tijd ik wil…..! Een uur later zit ik op een Amersfoortse stoel met een naald in mijn bovenarm. De dagen daarna voel ik de energie uit mij wegstromen. Hopelijk is het de booster en herstelt zich dat weer.
Met jongste en oudste zet ik deze dagen een via marktplaats aangeschafte stellingkast in elkaar in onze garage een paar straten verderop. Oudste gaat wederom emigreren- nu naar Finland- en heeft opslagruimte nodig voor haar uitgeklede inboedel. Het is voor haar goedkoper alle grote huisraad als koelkast en meubilair in Finland opnieuw te kopen dan een paar duizend kilometer te laten verhuizen. Echt persoonlijke spullen kunnen dan even in Nederland geparkeerd worden tot zij in Joensuu een woning heeft gevonden. Ook in ons huis vinden schuifpuzzelactiviteiten plaats want in de logeerkamer wordt meer ruimte voor haar gemaakt. Als oudste dan in Nederland is kan ze iets méér kwijt kan dan een haarborstel en een laptop.
En wat ons nog verder bezig houdt…. De keuken staat al een paar jaar op de vervang planning. Petra doet het voorbereidende oriënterende werk en heeft vloer en wand tegels uitgezocht die we inmiddels in huis hebben. Nu de keukenboer nog…en eigenlijk eerst de vloerboer…
In de week voor kerst geeft tot overmaat van gezelligheid de oude Miele vaatwasser er de brui aan. Komt er zo’n keurige Miele meneer met een stethoscoop onderzoeken wat er aan de hand is. Tja, repareren is mogelijk, maar we besluiten toch maar tot de aankoop van een nieuwe. Levertijd: 8 weken. Gezellig met de hand afwassen met de feestdagen….enfin er zijn ergere dingen en een mens kan absoluut prima zonder vaatwasser! We gebruiken onze bejaarde inwoner nu maar als afdruiprek. Heeeeel handig!
We wensen iedereen een heel mooi en gezond 2022!
Frank@Petra
wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier in
Abiraterone afgekeurd Alpelisib antidepressiva Bewegen burn-out depressie bij kanker Dexametason emoties bij kanker Emotionele balans bij kanker energie verlies bij kanker ervaringen Abiraterone Ervaringen Enzalutamide ervaringen met prostaatkanker ervaringen uitgezaaide prostaatkanker gezond eten HAL reis Scandinavie medicatie prostaatkanker mentale problemen Oncotheek AVL PICK3CA mutatie Prednisolon Sertraline Slapen sneeuw wordpress email Xgeva Zytiga
Framtid 