Het is alweer even geleden dat we wat schreven. Hoogste tijd dus voor een nieuw stukje.
Het is voor Frank nog steeds razend moeilijk om een balans te vinden. Ook zonder medicatie is het evenwicht nog niet gevonden.
Zoals de titel al doet vermoeden verblijven we op een camping. Na 2 nachtjes op ons tweede thuis plekje in Luxemburg zijn we nu in het Zwarte Woud. In Wolfach om precies te zijn. De aanloop hierheen leverde al de nodige toestanden op. De Polar bleek ondanks zorgvuldige renovatie toch niet helemaal lekdicht. Dat heeft Frank hopelijk nu wel voorgoed opgelost. Het derde remlicht was vermoedelijk de boosdoener, of liever gezegd: de oude kit.
Een nieuwe grote spiegel werd ook geïnstalleerd want de originele, die zo’n beetje de halve “badkamer” muur in beslag nam was aan ernstige veroudering onderhevig. Geen gezicht, letterlijk…het oog wil ook wat tenslotte.
Uiteraard veel te laat in het seizoen werd een camping gezocht in het donkere Duitse Woud. Frank wilde graag iets anders dan Luxemburg. In zijn naïviteit had hij bedacht dat het Zwarte Woud koeler was dan ons plekje in Luxemburg (maar dat hangt natuurlijk helemaal af van de schaduw op de camping 🥴)
Ze hadden nog wel wat maar wat dat “wat” precies was werd ons niet helemaal duidelijk. Dat alleen al leverde dikke vraagtekens op.
In Luxemburg werd de Zweedse beer op een wel zeer vreemde manier door ons op onze plek gemanoeuvreerd. En wel zo dat we gemakkelijk weer weg konden rijden. Dat was nodig omdat de camping in tegenstelling tot de afgelopen jaren behoorlijk bevolkt was en we niet wisten of we over 2 nachtjes konden draaien op onze plek.
Net toen ik me afvroeg of er nog iemand langs zou komen om te kijken wie wij dan wel niet waren….en om camping geld te beuren( 😂) kwam er inderdaad iemand vragen of dit onze eigen plek was. Jawel, al jaaaaaren, we waren er alleen de afgelopen 8 maanden niet! Aangenaam verrast na zo’n 7 jaren met steeds maar wisselende campingbeheerders waarvan de meesten zich niets aantrokken van de vaste (en enige) gasten. We werden het behoorlijk zat om steeds maar weer ons zelf voor te stellen. Enfin. Allervriendelijkste man, zijn naam weet ik niet meer. Het sanitair was brandschoon en de bistro gezellig open.
De rit naar het Donkere Woud verliep voorspoedig ondanks Franks negeren van de navigatie, het duurde zo wat langer maar allé, we kwamen er! De Franse tolweg wilden we in eerste instantie mijden, maar uiteindelijk was het gewoon de prettigste route.
De plek waar we werden geacht te bivakkeren lag hoog, de Volvo heeft daar geen enkele moeite mee. Maar het moest wel achteruit tussen twee coniferen door die al de nodige schade van andere sleurhutten hadden opgedaan. Een applaus van de andere gasten viel Frank te deel. Goed gedaan!
We bleken op een plek te staan die zo ongeveer alle geluid van de provinciale weg (met veel vrachtverkeer), waaraan de camping ligt, absorbeerde, inclusief het piepen van de lager gelegen trampoline die de hele dag door druk bevolkt werd door enthousiaste kinderen. Het lag wel in de schaduw van grote walnotenbomen, dat dan weer wel. Zo’n 15 medekampeerders gebruikte ons terras om de kortste weg naar het sanitair te belopen. De volgende dag kocht ik bij de DM oordopjes, heel fijn!
We wisten ook dat we er niet konden blijven staan en nog een keer moesten verkassen. Dat verkassen werd uitgebreid verkend want de beoogde plek was moeilijk te bereiken. Het zou plek 11/12 worden. Apart dacht ik nog, 2 nummers voor 1 plek. Het zal toch niet zo zijn dat dit 2 plekken moeten zijn? Zo groot is het nu ook weer niet, en je kunt 11 alleen maar op of af als 12 leeg is.
We doen een klein rondje koekoeksklokken, bezoeken het klokkenmuseum in Furtwangen en bekijken de grootste koekoeksklok ter wereld.
We gaan een dag naar Freiburg, met de trein…een hele foute keuze want uitgerekend op deze dag staken de machinisten van DB. Omdat we op de camping staan hebben we vrij reizen met de regionale trein. Frank downloadt een app en bekijkt wat er kan. Ik heb zo mijn bedenkingen maar hij wil het graag en dus zeg ik niks. Wat volgt is een opeenvolging van scenario’s die ik maar niet verder zal omschrijven. Het was warm, erg warm in de mooie stad. We waren er 37 jaar geleden ook (met de trein en rugzak) en herkenden niets meer. Er hangt al even zolang een bordje in onze tuin over het niet sneeuwvrij maken van het pad, losgetikt door mij, paste precies in mijn rugzak en woog 2 kilo. Je draagt het zelf ! riep Frank destijds na mijn sprong om het bord los te tikken (het hing scheef aan een ijzerdraadje…) Ik sjouwde het ding half Europa door….
Het enige wat ik herkende was een zelfde type bordje, over het niet mogen parkeren van fietsen. Op die plek stonden overigens veel fietsen 😂😂 en het zat heel stevig vast….
We komen met wat kunst en vliegwerk ook weer met de trein terug, beiden gutsend van het zweet staande in een ICE trein, waar we een apart kaartje voor kochten.
Het hele georganiseer kost Frank erg veel energie. Het valt hem allemaal vies tegen. Nou is het allemaal niet zo ingewikkeld voor mij omdat over te nemen, maar het is belangrijk dat Frank zelf ervaart wat hij wel en niet aan kan. Het is een hele klus om de stress van een verkeerde beslissing te hanteren. Na afloop is hij dan ook mentaal “op”. We zijn weer een ervaring rijker.
In de avond blijkt er live muziek op de camping te komen. We houden ons hart vast maar het wordt een heel gezellige avond. Een compleet orkest met drummer, blazers, tuba, klarinetten, dwarsfluiten etc in vol ornaat klederdracht in de buitenlucht laat ons genieten van folklore uit het Zwarte Woud. We drinken op het terras een halve liter bier en een glas rosé , de ober in verwarring achterlatend, want het bier was voor mij en de rosé voor Frank…..
Om half elf is iedereen vertrokken en keert de rust weer.
Toen de dag van de verhuizing daar was moest de caravan “reisklaar” worden gemaakt, luifel eraf, losse rommel weg, etc. Wegrijden, even buiten de camping keren, stukkie vooruit en daarna weer achteruit omhoog in een krappe bocht. De nieuwe buurman voorspelde dat het niet zou lukken, maar ook nu weer liet Frank zijn stuurmans- en ik mij aanwijsvrouws-kunsten goed werken en stonden we binnen no time. Prima, dachten we…..
Na de koffie en net toen Frank een arts van het Radboud aan de telefoon had en ik met mijn handen in het koekjes deeg stond ( jawel …er worden koekjes gebakken…) kwam de beheerder vragen of we onze auto weg wilde zetten want er zou nog iemand komen…..uhhhhh?
Brutus verhuisde naar beneden op de parkeerplaats en er kwam een klein camper busje ons uitzicht veranderen. Jong rokend stel, ook dat nog…. Ze zitten wel rustig te lezen gelukkig. Aan de andere zijde verschijnt ook nog een extra camper, inclusief rokende bewoners. Heel fijn dit…
Frank drapeert met veel geduld en overleg met mij de tarp zodanig aan de andere zijde van de caravan dat die nog wat schaduw oplevert. Want van de hele middag in de zon wordt het flink warm in de caravan. Frank komt tot de ontdekking, dat het Zwarte Woud net zo warm is in de zomer als Luxemburg 🤐, het is vandaag 32 graden in de schaduw. Deze plek is gelukkig een stuk rustiger dan de vorige.
De suikervrije koekjes hebben de trommel weer gevuld als Frank verslag doet van het gesprek met de onderzoekster van het Radboud UMC.
Er is meer mogelijk dan we dachten. Er lopen trials met de Alpelisib waar ook het AVL aan meedoet. Over een paar weken moeten we ons daar weer melden. De medicatie stop van nu, moet mogelijk dan weer worden opgepakt met een zeer lage dosis, van de hogere dosis raakte Frank compleet de weg kwijt. Als de Enzalutamide niet goed blijkt te werken voor hem in deze lage dosis is er naast de Abiraterone die ook de nodige bijwerkingen kent dus nog meteen een andere optie.
We leggen wat vragen vast op papier, de onderzoekster gaat op vakantie, maar de mail is geduldig.
We zijn nog niet weg hier uit het Donkere Woud.
Frank@Petra
Wil je op de hoogte gehouden worden van ons wel en wee? Laat dan je mailadres achter, Niemand doet daar iets mee, alleen wij….
Abiraterone afgekeurd Alpelisib antidepressiva Bewegen burn-out depressie bij kanker Dexametason emoties bij kanker Emotionele balans bij kanker energie verlies bij kanker ervaringen Abiraterone Ervaringen Enzalutamide ervaringen met prostaatkanker ervaringen uitgezaaide prostaatkanker gezond eten HAL reis Scandinavie medicatie prostaatkanker mentale problemen Oncotheek AVL PICK3CA mutatie Prednisolon Sertraline Slapen sneeuw wordpress email Xgeva Zytiga
Framtid 